Το Κράτος είναι ένα καρκίνωμα. Μια κατάσταση αντίθετη με την ανθρώπινη φύση, που είναι η ελευθερία, η αυτοοργάνωση, η αυτοδιάθεση του ατόμου. Φυσική αντίδραση του ανθρώπου είναι αργά ή γρήγορα η εξέγερση. Οι κρατιστές έχοντας εις γνώσιν τους αυτό το γεγονός εφευρίσκουν συνεχώς νέους τρόπους καταστολής των ανθρώπων.
Ένας τρόπος καταστολής πέρα από τα Ματ κ.λ.π. μέσα είναι η εξάρτηση γενικότερα. Είτε αυτή είναι του εργαζομένου απ’ τον εργοδότη, είτε του καταναλωτή απ’ τους εμπόρους, είτε του πρεζονιού απ’ τον πρεζέμπορα.
Διακινώντας λοιπόν ναρκωτικά το κράτος προσπαθεί να καταστείλει ακόμα και τα πιο ανυπότακτα κομμάτια της κοινωνίας, εκείνους που δεν μπορεί να πείσει με τα διαφημιστικά και την ευτυχία μέσα από τα καινούρια adidas. Εκείνους λοιπόν τους μελλοντικούς εξεγερμένους προσπαθεί να καταστείλει με το πολύτιμο αυτό όπλο του: τα ναρκωτικά.
Ένα όπλο που εγκληματικά στρέφει ενάντια στην κοινωνία προσπαθώντας να δημιουργήσει αφού δεν του μένει άλλη λύση καταστολής καινούρια τάγματα “ζωντανών νεκρών”. Καταπνίγοντας και τις τελευταίες ελπίδες τους δολοφονώντας τις στην παραμύθα. Ψάχνοντας για διέξοδο μακριά απ’ την πραγματικότητα, την καταπίεση και την ζωή για επιβίωση.
Ο φόβος τους λοιπόν για την ανυπότακτη ανθρώπινη φύση μας τους κάνει να θέλουν να την πνίξουν. Η θέση των αναρχικών εδώ είναι αμετακίνητη: εναντιωνόμαστε σε κάθε είδους πρέζα, εξάρτηση και ελευθερία είναι δύο έννοιες ασυμβίβαστες και η μία εμποδίζει το δρόμο της άλλης, δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία εφ’ όσον υπάρχει εξάρτηση και το αντίστροφο.
Το κράτος δεν θα καταστείλει την ενστικτώδη επιθυμία μας για ελευθερία. Η ελευθερία δεν κρύβεται έξω απ’ την πραγματικότητα. Αγωνιζόμαστε ενάντια στο κράτος και κάθε είδους κατασταλτική τεχνική του και έμπρακτα όπως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν Π.χ. Το Φλεβάρη του ‘86 όταν ομάδα συντρόφων, επενέβη δυναμικά στην προσπάθεια του κράτους να πλασάρει ναρκωτικά στην πλατεία Εξαρχείων όπου ξυλοκόπησαν δύο πρεζέμπορους και έσπασαν τα αυτοκίνητά τους. Αμέσως μετά την συμπλοκή έσπευσαν οι δυνάμεις των ΜΑΤ όχι βέβαια για τους πρεζέμπορους, αλλά για να επιτεθούν στους συντρόφους αναρχικούς. Επίσης, οι αναρχικοί κυκλοφόρησαν δεκάδες προκηρύξεις κατά της εξάρτησης.
Οι αναρχικοί δεν θα μπορούσαν να γίνουν σιωπηλοί παρατηρητές ούτε και σε αυτό το δολοφονικό έργο του Κράτους. Γιατί είναι πια δεδομένο πως ο κύριος διακινητής ναρκωτικών ουσιών είναι το ίδιο το κράτος αλλά και οι μεγαλοκαρχαρίες που δεν είναι άλλοι απ’ τα γνωστά σε όλους μας ανθρωπόμορφα γουρούνια τους κάθε είδους εξουσιαστές, οι οποίοι είτε βρίσκονται στο κρατικό μηχανισμό είτε στην αφάνεια κινώντας προσεκτικά τα νήματα προς όφελός τους.
Είναι γνωστό πως ολόκληρες οικονομίες κρατών στηρίζονται στην παραγωγή κοκαΐνης (Κολομβία, Περού) και οπίου-ηρωίνης (χώρες χρυσού τριγώνου) εξουσιαστικοί πόλεμοι έχουν διεξαχθεί στο παρελθόν πράγμα που αποδείχνει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει για τους μεγαλεμπόρους ο έλεγχος της διακίνησης από το καθένα τους προς όφελος του. Όλοι τους θέλουν το μεγαλύτερο κομμάτι απ’ την πίττα του αίματος και φωνάζουν σαν τα κοράκια θέλοντας να πιουν και το τελευταίο ίχνος ζωής των ναρκωτικών αποτελειώνοντάς τους. Τέρατα που το μόνο μέλημα τους είναι η καταστολή και το χρήμα.
Στην Ελλάδα μεγαλύτερη διακίνηση γίνεται απ’ τον ίδιο το βασικό κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους, της αστυνομίας. Γι αυτό και η νάρκωση συνεχίζει να διοχετεύεται ασταμάτητα σε πολλά κομμάτια της κοινωνίας και εντονότερα στις φυλακές και τα νεολαιίστικα στέκια. Ακόμα στις μεγαλοαστικές περιοχές πραγματοποιείται η διακίνηση σε κάποιες περιπτώσεις καθαρά και μόνο κοκαΐνης και χασίς όπου δεν προκαλεί εθισμό τόσο γρήγορα όσο η ηρωίνη και επιπλέον εάν ο πλούσιος χρήστης εθιστεί η λύση θα βρεθεί σε λίγες μόνο ώρες αφού σταλεί απ’ τη “μαμά” και το “μπαμπά” σε κάποια κέντρα αποτοξίνωσης στην Ελβετία μιας κι αυτοί έχουν την ανάλογη οικονομική άνεση για να σώσουν το καμάρι τους. Εδώ λειτουργούν διαφορετικά τα πράγματα. Στα νεολαιίστικα στέκια και στις φυλακές η διακίνηση είναι κυρίως χασίς, ηρωίνη αλλά και χαπιών. Βέβαια οι δυνατότητες διαφυγής σε περίπτωση εθισμού είναι περισσότερες. Αυτό το εφεύρημα των αποτοξινοτικών κέντρων είναι μια βιτρίνα για να πλασάρει το Κράτος νόμιμα τα ναρκωτικά.
Τρανταχτό παράδειγμα καταστολής με τη βοήθεια των ναρκωτικών στις φυλακές είναι η περίοδος μετά την εξέγερση στις φυλακές του Κορυδαλλού το
1998 και τη γνωστή αποτροπή της γενικότερης σύρραξης με το Κράτος από τους χειραγωγικούς μηχανισμούς. Οι φυλακές τότε κι ακόμα περισσότερο του Κορυδαλλού μετατράπηκαν ακόμα περισσότερο σε μια ανοιχτή αγορά ναρκωτικών ουσιών όταν Κάποιος μπορούσε να βρει οτιδήποτε επιθυμούσε.
Γιατί άραγε να έγινε αυτό; Ο φόβος του Κράτους για μια γενικότερη πια εξέγερση το έστρεψε να βρει για ακόμα μια φορά τη διέξοδο στη διακίνηση ναρκωτικών ως μέσο καταστολής. Πώς αλλιώς να αποτρέψει Κάποια οργισμένα κομμάτια της κοινωνίας απ’ την εξέγερση, αυτά που γνωρίζουν το αληθινό πρόσωπο του Κράτους, που ξέρουν και ζουν καθημερινά το δολοφονικό του έργο και γνωρίζει από Πρώτο χέρι την καταπίεση που ασκεί πίσω απ’ τα φούμαρα της δημοκρατίας και της δήθεν ελευθερίας του ατόμου που μας πασάρουν καθημερινά.
Οι άνθρωποι οδηγούνται προς την παραίτηση και την αυτοκαταστροφή και σε αντάλλαγμα οι “κύριοι” δολοφόνοι απομυζούν από τους μελλοντικούς “κινητούς τάφους” κέρδη του ύψους των τρισεκατομμυρίων το χρόνο.
Οι αναρχικοί ως ζωντανοί και ανυπότακτοι άνθρωποι γνωρίζοντας το αληθινό πρόσωπο του Κράτους, παλεύουν όπως όλοι θα έπρεπε ενάντια στα ναρκωτικά αλλά και σε κάθε είδους κατασταλτικό μηχανισμό του Κράτους και παρ’ όλες τις προσπάθειες του να συνδέσει τους αναρχικούς με την εμπορία και χρήση ναρκωτικών είναι “κοινό μυστικό” πως οι μέθοδοι του Κράτους και τέτοιου είδους ιδανικά όπως το κέρδος αρμόζουν στους κρατιστές και το όλο σκεπτικό της εκμετάλλευσης που έχουν υιοθετήσει και όχι τους αναρχικούς που μάχονται για μια κοινωνία που στηρίζεται σε τελείως διαφορετικές βάσεις απ’ αυτές της τωρινής εξαθλιωμένης κατάστασης που μας επιβάλλουν οι εξουσιαστές προς όφελός τους. μιας κοινωνίας δηλαδή που βασιλεύει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ο σκοπός διαμορφώνει μέσα. Ένα τέτοιο βρώμικο παιχνίδι όπως η εμπορία ναρκωτικών δεν ταιριάζει παρά στα αιμοδιψή κοράκια του πλούτου τους εξουσιαστές. Αυτούς που αγωνιζόμαστε να καταστρέψουμε, γιατί η εξάλειψη τους σημαίνει ελευθερία για όλους και απελευθέρωση από τα εξουσιαστικά πλαίσια επιβίωσής μας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΠΡΕΖΑ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Αναρχικός πυρήνας “ΟΤΑΝΙΣ”
Πυρπολητές των δρόμων
Ένας τρόπος καταστολής πέρα από τα Ματ κ.λ.π. μέσα είναι η εξάρτηση γενικότερα. Είτε αυτή είναι του εργαζομένου απ’ τον εργοδότη, είτε του καταναλωτή απ’ τους εμπόρους, είτε του πρεζονιού απ’ τον πρεζέμπορα.
Διακινώντας λοιπόν ναρκωτικά το κράτος προσπαθεί να καταστείλει ακόμα και τα πιο ανυπότακτα κομμάτια της κοινωνίας, εκείνους που δεν μπορεί να πείσει με τα διαφημιστικά και την ευτυχία μέσα από τα καινούρια adidas. Εκείνους λοιπόν τους μελλοντικούς εξεγερμένους προσπαθεί να καταστείλει με το πολύτιμο αυτό όπλο του: τα ναρκωτικά.
Ένα όπλο που εγκληματικά στρέφει ενάντια στην κοινωνία προσπαθώντας να δημιουργήσει αφού δεν του μένει άλλη λύση καταστολής καινούρια τάγματα “ζωντανών νεκρών”. Καταπνίγοντας και τις τελευταίες ελπίδες τους δολοφονώντας τις στην παραμύθα. Ψάχνοντας για διέξοδο μακριά απ’ την πραγματικότητα, την καταπίεση και την ζωή για επιβίωση.
Ο φόβος τους λοιπόν για την ανυπότακτη ανθρώπινη φύση μας τους κάνει να θέλουν να την πνίξουν. Η θέση των αναρχικών εδώ είναι αμετακίνητη: εναντιωνόμαστε σε κάθε είδους πρέζα, εξάρτηση και ελευθερία είναι δύο έννοιες ασυμβίβαστες και η μία εμποδίζει το δρόμο της άλλης, δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία εφ’ όσον υπάρχει εξάρτηση και το αντίστροφο.
Το κράτος δεν θα καταστείλει την ενστικτώδη επιθυμία μας για ελευθερία. Η ελευθερία δεν κρύβεται έξω απ’ την πραγματικότητα. Αγωνιζόμαστε ενάντια στο κράτος και κάθε είδους κατασταλτική τεχνική του και έμπρακτα όπως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν Π.χ. Το Φλεβάρη του ‘86 όταν ομάδα συντρόφων, επενέβη δυναμικά στην προσπάθεια του κράτους να πλασάρει ναρκωτικά στην πλατεία Εξαρχείων όπου ξυλοκόπησαν δύο πρεζέμπορους και έσπασαν τα αυτοκίνητά τους. Αμέσως μετά την συμπλοκή έσπευσαν οι δυνάμεις των ΜΑΤ όχι βέβαια για τους πρεζέμπορους, αλλά για να επιτεθούν στους συντρόφους αναρχικούς. Επίσης, οι αναρχικοί κυκλοφόρησαν δεκάδες προκηρύξεις κατά της εξάρτησης.
Οι αναρχικοί δεν θα μπορούσαν να γίνουν σιωπηλοί παρατηρητές ούτε και σε αυτό το δολοφονικό έργο του Κράτους. Γιατί είναι πια δεδομένο πως ο κύριος διακινητής ναρκωτικών ουσιών είναι το ίδιο το κράτος αλλά και οι μεγαλοκαρχαρίες που δεν είναι άλλοι απ’ τα γνωστά σε όλους μας ανθρωπόμορφα γουρούνια τους κάθε είδους εξουσιαστές, οι οποίοι είτε βρίσκονται στο κρατικό μηχανισμό είτε στην αφάνεια κινώντας προσεκτικά τα νήματα προς όφελός τους.
Είναι γνωστό πως ολόκληρες οικονομίες κρατών στηρίζονται στην παραγωγή κοκαΐνης (Κολομβία, Περού) και οπίου-ηρωίνης (χώρες χρυσού τριγώνου) εξουσιαστικοί πόλεμοι έχουν διεξαχθεί στο παρελθόν πράγμα που αποδείχνει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει για τους μεγαλεμπόρους ο έλεγχος της διακίνησης από το καθένα τους προς όφελος του. Όλοι τους θέλουν το μεγαλύτερο κομμάτι απ’ την πίττα του αίματος και φωνάζουν σαν τα κοράκια θέλοντας να πιουν και το τελευταίο ίχνος ζωής των ναρκωτικών αποτελειώνοντάς τους. Τέρατα που το μόνο μέλημα τους είναι η καταστολή και το χρήμα.
Στην Ελλάδα μεγαλύτερη διακίνηση γίνεται απ’ τον ίδιο το βασικό κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους, της αστυνομίας. Γι αυτό και η νάρκωση συνεχίζει να διοχετεύεται ασταμάτητα σε πολλά κομμάτια της κοινωνίας και εντονότερα στις φυλακές και τα νεολαιίστικα στέκια. Ακόμα στις μεγαλοαστικές περιοχές πραγματοποιείται η διακίνηση σε κάποιες περιπτώσεις καθαρά και μόνο κοκαΐνης και χασίς όπου δεν προκαλεί εθισμό τόσο γρήγορα όσο η ηρωίνη και επιπλέον εάν ο πλούσιος χρήστης εθιστεί η λύση θα βρεθεί σε λίγες μόνο ώρες αφού σταλεί απ’ τη “μαμά” και το “μπαμπά” σε κάποια κέντρα αποτοξίνωσης στην Ελβετία μιας κι αυτοί έχουν την ανάλογη οικονομική άνεση για να σώσουν το καμάρι τους. Εδώ λειτουργούν διαφορετικά τα πράγματα. Στα νεολαιίστικα στέκια και στις φυλακές η διακίνηση είναι κυρίως χασίς, ηρωίνη αλλά και χαπιών. Βέβαια οι δυνατότητες διαφυγής σε περίπτωση εθισμού είναι περισσότερες. Αυτό το εφεύρημα των αποτοξινοτικών κέντρων είναι μια βιτρίνα για να πλασάρει το Κράτος νόμιμα τα ναρκωτικά.
Τρανταχτό παράδειγμα καταστολής με τη βοήθεια των ναρκωτικών στις φυλακές είναι η περίοδος μετά την εξέγερση στις φυλακές του Κορυδαλλού το
1998 και τη γνωστή αποτροπή της γενικότερης σύρραξης με το Κράτος από τους χειραγωγικούς μηχανισμούς. Οι φυλακές τότε κι ακόμα περισσότερο του Κορυδαλλού μετατράπηκαν ακόμα περισσότερο σε μια ανοιχτή αγορά ναρκωτικών ουσιών όταν Κάποιος μπορούσε να βρει οτιδήποτε επιθυμούσε.
Γιατί άραγε να έγινε αυτό; Ο φόβος του Κράτους για μια γενικότερη πια εξέγερση το έστρεψε να βρει για ακόμα μια φορά τη διέξοδο στη διακίνηση ναρκωτικών ως μέσο καταστολής. Πώς αλλιώς να αποτρέψει Κάποια οργισμένα κομμάτια της κοινωνίας απ’ την εξέγερση, αυτά που γνωρίζουν το αληθινό πρόσωπο του Κράτους, που ξέρουν και ζουν καθημερινά το δολοφονικό του έργο και γνωρίζει από Πρώτο χέρι την καταπίεση που ασκεί πίσω απ’ τα φούμαρα της δημοκρατίας και της δήθεν ελευθερίας του ατόμου που μας πασάρουν καθημερινά.
Οι άνθρωποι οδηγούνται προς την παραίτηση και την αυτοκαταστροφή και σε αντάλλαγμα οι “κύριοι” δολοφόνοι απομυζούν από τους μελλοντικούς “κινητούς τάφους” κέρδη του ύψους των τρισεκατομμυρίων το χρόνο.
Οι αναρχικοί ως ζωντανοί και ανυπότακτοι άνθρωποι γνωρίζοντας το αληθινό πρόσωπο του Κράτους, παλεύουν όπως όλοι θα έπρεπε ενάντια στα ναρκωτικά αλλά και σε κάθε είδους κατασταλτικό μηχανισμό του Κράτους και παρ’ όλες τις προσπάθειες του να συνδέσει τους αναρχικούς με την εμπορία και χρήση ναρκωτικών είναι “κοινό μυστικό” πως οι μέθοδοι του Κράτους και τέτοιου είδους ιδανικά όπως το κέρδος αρμόζουν στους κρατιστές και το όλο σκεπτικό της εκμετάλλευσης που έχουν υιοθετήσει και όχι τους αναρχικούς που μάχονται για μια κοινωνία που στηρίζεται σε τελείως διαφορετικές βάσεις απ’ αυτές της τωρινής εξαθλιωμένης κατάστασης που μας επιβάλλουν οι εξουσιαστές προς όφελός τους. μιας κοινωνίας δηλαδή που βασιλεύει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ο σκοπός διαμορφώνει μέσα. Ένα τέτοιο βρώμικο παιχνίδι όπως η εμπορία ναρκωτικών δεν ταιριάζει παρά στα αιμοδιψή κοράκια του πλούτου τους εξουσιαστές. Αυτούς που αγωνιζόμαστε να καταστρέψουμε, γιατί η εξάλειψη τους σημαίνει ελευθερία για όλους και απελευθέρωση από τα εξουσιαστικά πλαίσια επιβίωσής μας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΠΡΕΖΑ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Αναρχικός πυρήνας “ΟΤΑΝΙΣ”
Πυρπολητές των δρόμων
No comments:
Post a Comment